น้ำเต้า

ทะเบียนวัตถุ: มธ. 2163/ 2535

ชื่อวัตถุ: น้ำเต้า

อายุ: พุทธศตวรรษที่ 26

ศิลปะ: –

วัสดุ: พืช, ตอก, ไม้

ขนาด: สูง 30 เซนติเมตร, เส้นผ่าศูนย์กลางฐาน 18.5 เซนติเมตร

สภาพ: สมบูรณ์

ลักษณะ: “น้ำเต้า” ภาชนะสำหรับใส่น้ำดื่มระหว่างเดินทาง ทำจากผลน้ำเต้าแห้งที่คว้านเอาเมล็ดออก ตัดด้านที่ใกล้กับขั้วสำหรับกรอกน้ำและเทน้ำออก แล้วทำจุกปิด ใช้หวายและตอกหุ้มรอบๆ และทำหูและตีนหรือเชิงเพื่อให้น้ำเต้าตั้งได้ ในภาษาอีสาน จะเรียก น้ำเต้า ว่า หมากน้ำ

น้ำเต้าชิ้นนี้ใช้ตอกไผ่สานหุ้มตัวน้ำเต้าไว้ และนำตอกมาสานฐานเป็นเชิงเพื่อให้น้ำเต้าตั้งได้ พร้อมกับร้อยเชือกไว้กับฐานหรือเชิงที่สานสำหรับหิ้ว มีการขมวดปมเชือกไว้ที่ฐาน ส่วนจุกปิดน้ำเต้าทำจากไม้

ตอกที่หุ้มรอบน้ำเต้ามีสภาพชำรุดเล็กน้อย จุกน้ำเต้ามีรอยกระดาษสีขาวติดอยู่ ส่วนน้ำเต้าสีไม่สม่ำเสมอเนื่องจากเป็นรอยคาดตามลายตอก

อ้างอิง

วิบูลย์ ลี้สุวรรณ. นามานุกรมเครื่องจักสาน. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ, 2553